-
1 Lār
Lār Laris, m plur. Larēs, um, rarely ium (L.) [LAS-]. I. Plur, the gods of places, protecting deities, Lares (local tutelar deities): praestites, guardian gods of the city, O.: permarini, tutelar deities of the sea, L.—Esp., the household gods, guardians of the house, domestic deities, Lares: aedes Larum: immolet porcum Laribus, H.: Laribus tuum miscet numen, H.— II. Sing. and plur., a hearth, house, dwelling, household, family, abode: ante suos Lares familiarīs, at his very hearth: Lar familiaris, C., S.: mutare Lares, H.: avitus apto Cum lare fundus, H.: parvo sub lare, H.: deserere larem, O.: pelli lare, O.: avis in ramo tecta laremque parat, a home, O.* * *Lares; (usu. pl.); tutelary god/gods of home/hearth/crossroads; home/dwelling -
2 familiaris
fămĭlĭāris, e ( abl. sing. regularly familiari; familiare, Varr. and P. Rutil. ap. Charis. p. 105 P.), adj. [familia].I.Of or belonging to servants (rare; only as subst.): fămĭlĭāris, is, m., a servant:II.majores nostri servos (quod etiam in mimis adhuc durat) familiares appellaverunt,
Sen. Ep. 47 med.:hujus familiae familiarem,
Plaut. Am. 1, 1, 203; id. Ep. 1, 1, 2.—Of or belonging to a house, household, or family; household, domestic, family, private (freq. and class.):B.fundus,
Plaut. As. 5, 2, 24; cf.focus,
Col. 11, 1, 19:filius,
Plaut. Capt. 2, 2, 23:negotiis familiaribus impediti,
Auct. Her. 1, 1, 1; cf.:res domesticae ac familiares,
Cic. Tusc. 1, 1, 2; so,res,
the household, family affairs, property, Plaut. Stich. 1, 2, 88; Caes. B. G. 1, 18, 4; Quint. 12, 1, 6; 12, 7, 9:ab domo ab re familiari, diutius abesse,
Liv. 5, 4, 6 al.; cf.copiae,
Liv. 2, 16, 7:pecuniae,
Tac. A. 4, 15:rationes,
id. ib. 6, 16:curae,
id. ib. 11, 7:referam nunc interiorem ac familiarem ejus vitam,
Suet. Aug. 61:vita,
Plaut. Pers. 1, 3, 46:quis umquam in luctu domestico, quis in funere familiari cenavit cum toga pulla?
Cic. Vatin. 13, 31: parricidium, i. e. committed on a member of the same family, Att. ap. Cic. N. D. 3, 26, 67:maeror,
a family grief, Plaut. Cist. 4, 2, 60:Lar,
Cic. Quint. 27, 85; id. Verr. 2, 3, 11, § 27; id. Rep. 5, 5 Mos. N. cr., v. Lar; cf.:numen Minerva,
Quint. 10, 1, 91.—Transf.1.Familiar, intimate, friendly, and (more freq.) subst., a familiar acquaintance, friend (syn.: amicus, familiaris, intimus, necessarius).(α).With substt.:(β).videmus Papum Aemilium C. Luscino familiarem fuisse, etc.,
Cic. Lael. 11, 39:biduo factus est mihi familiaris,
id. Fam. 3, 1, 2; id. Phil. 2, 32, 78; id. Rep. 2, 20; cf. id. Fam. 7, 8, 1:amici,
Plin. Ep. 9, 34, 1; 9, 37, 1:sermones,
Cic. Off. 2, 11, 39; id. Fam. 15, 15, 1; id. Att. 1, 9, 1; cf.epistolae,
Quint. 1, 1, 29:minus familiari vultu respexisse,
friendly, Suet. Caes. 78:voltus ille,
Cic. Att. 1, 11, 1:colloquium,
Liv. 25, 18, 5:jam inde a puero in omnia familiaria jura assuetus,
the rights of intimacy, id. 24, 5, 9:voluntas,
Sen. Ben. 6, 16, 1; cf.:vox auribus meis familiaris,
Petr. 100:familiaribus magis ei aetati exemplis,
Quint. 5, 10, 96:exempla,
id. 7, 2, 17; 9, 4, 44:verba regionibus quibusdam magis familiaria,
id. 8, 2, 13:litterae,
Suet. Tib. 62.— Comp.:qui familiarior nobis propter scriptorum multitudinem est,
Cic. de Or. 3, 19, 71:aditus in domum,
Liv. 24, 5, 7:frater ei (with carior),
Nep. Att. 16, 2:quo boves familiariores bubulco fiant,
Col. 6, 2, 6:color argenti militaribus signis,
Plin. 33, 3, 19, § 58. — Sup.:homo amantissimus familiarissimus, conjunctissimus officiis,
Cic. Sull. 20, 57; cf. id. Att. 16, 16, F. 17:luna terris familiarissimum sidus,
Plin. 2, 9, 6, § 41; 16, 18, 30, § 75; 16, 31, 57, § 131.—Absol.:2.est ex meis domesticis atque intimis familiaribus,
Cic. Fam. 3, 1, 3:familiaris meus,
id. Lael. 24, 89:per C. Valerium Procillum familiarem suum cum eo colloquitur,
Caes. B. G. 1, 19, 3:Caelii,
Cic. Cael. 25, 61:pauci familiares,
id. Lael. 1, 2.— Sup.:quod M. Aemulius unus est ex meis familiarissimis atque intimis maxime necessarius,
Cic. Fam. 13, 27, 2; cf.:intimus, proximus, familiarissimus quisque,
id. Q. Fr. 1, 4, 1:familiarissimus meus,
id. Fam. 13, 13, 1:familiarissimi ejus,
id. Rep. 1, 9.—Of or belonging to one's self, to one's own people or country (cf. domesticus); only in the lang. of the haruspices, of those parts of the animal which related to the party that sacrificed (opp. hostilis):3.(haruspices) fissum familiare et vitale tractant,
Cic. Div. 2, 13, 32; cf.:Decio caput jecinoris a familiari parte caesum haruspex dicitur ostendisse,
Liv. 8, 9, 1; cf.:mater procurans familiare ostentum,
Liv. 26, 6, 14.—Familiar, customary, habitual:4.mihi familiare est omnes cogitationes meas tecum communicare,
Plin. Ep. 4, 24, 7; 2, 5, 10:familiare est hominibus omnia sibi ignoscere,
Vell. 2, 30, 3:fuisse statuariam artem familiarem Italiae quoque indicant,
Plin. 34, 7, 16, § 33; 35, 7, 31, § 49.—Fitting, appropriate, adapted:* 1.quae peregrina... transferuntur, minus sunt familiaria nostro solo quam vernacula,
Col. 3, 4, 1:familiarissimum hoc platanis,
Plin. 16, 31, 57, § 131:hipposelinum sabulosis familiarissimum,
id. 19, 8, 48, § 163.—Hence, fămĭlĭārĭter, adv.By families:2.agros in montibus Romani acceperunt familiariter,
Front. de Colon. p. 119 Goes.—Familiarly, intimately, on friendly terms (freq. and class.):hominem ignotum compellare familiariter,
Plaut. Men. 2, 3, 23; cf.:nimium familiariter Me attrectas,
id. Rud. 2, 4, 6; id. Ep. 1, 1, 2:nihil turpius quam cum eo bellum gerere, quicum familiariter vixeris,
Cic. Lael. 21, 77:familiariter amicus,
Quint. 1, 2, 15:amatum a me,
id. 10, 3, 12:dilectus,
Plin. Ep. 9, 19, 5 et saep.:loqui,
Cic. Div. in Caecil. 12, 37:scribere,
id. Att. 9, 4, 1: nosse causas, i. e. to be familiarly or intimately, accurately acquainted with, Quint. 6, 4, 8; 5, 7, 7:quod ex longinquo petitur, parum familiariter nostro solo venit,
i. e. suitable, adapted, Col. Arb. 1, 3.— Comp.:licentius, liberius, familiarius cum domina vivere,
Cic. Cael. 23, 57:factum,
id. de Or. 2, 3, 14; Quint. 2, 7, 3.— Sup.:cum Verre familiarissime et amicissime vivere,
Cic. Div. in Caecil. 9, 29; Nep. Ages. 1, 1. -
3 familiāris
familiāris e, adj. with comp. and sup. [familia], of a house, of a household, belonging to a family, household, domestic, private: res familiares: suam rem familiarem auxisse, his estate, Cs.: copiae, L.: funus: parricidium, i. e. committed on a member of the same family: Lar.— Plur m. as subst: quidam familiarium, of the slaves, L.— Familiar, intimate, friendly: videmus Papum Luscino familiarem fuisse, etc.: amicitia, S.: voltus ille: conloquium, L.: iura, rights of intimacy, L.: familiarior nobis propter, etc.: homo amantissimus familiarissimus.—As subst m., a friend, intimate acquaintance, companion: est ex meis intimis familiaribus: familiarem suum conloquitur, Cs.: familiarissimi eius.—In augury, one's own (of those parts of the victim which related to the party offering): (haruspices) fissum familiare tractant: ostentum, L.* * *Imember of household (family/servant/esp. slave); familiar acquaintance/friendIIfamiliaris, familiare ADJdomestic; of family; intimate; (familiaris res = one's property or fortune) -
4 ἥρως
ἥρως, ὁ (also ἡ in signf. 111), gen. ἥρωος ( ἥρως codd. in Od.6.303, fort. leg. ἥρω?ἥρωςXος), IG22.1641.6 (iv B.C.), etc.; alsoAἥρω D.19.249
, IG2.1191 (iii B.C.), Paus.10.4.10: dat. ἥρωϊ, mostly in formἥρῳ Il.7.453
, Od.8.483, Pl.Com.174.18, Orac. ap. D.43.66: acc. , IG3.810 (ἥρω?ἥρωςXα Epigr.Gr.774
([place name] Priene)); usu. in formἥρω IG2.1058.25
(iv B.C.), Pl.R. 391d, A.R.2.766, etc., alsoἥρων Hdt.1.167
:—Plur., nom. ἥρωες ([pron. full] ω?ἥρωςX Pi.P.4.58), rarely [var] contr. ἥρως, as in Ar.Fr. 304: dat.ἥρωσιν A.Fr.55
, Ar.Av. 1485;ἡρώνεσσι Sophr.154
: acc. ἥρωας ([pron. full] ω?ἥρωςX Pi.P.1.53), rarely ἥρως, as in A.Ag. 516, Luc.Dem.Enc.4:— hero, ἥρωες Δαναοί, Ἀχαιοί, Il.2.110,19.34;στίχας ἀνδρῶν ἡρώων Od.1.101
; ἡρώων ἀγοράς, of the Phaeacians, 7.44;ἥρῳ Δημοδόκῳ 8.483
;οἱ ἡγεμόνες τῶν ἀρχαίων μόνοι ἦσαν ἥρωες, οἱ δὲ λαοὶ ἄνθρωποι Arist.Pr. 932b18
, but cf. Il. cc.3 heroes, as objects of worship,ἥ. ἀντίθεοι Pi.P.1.53
,4.58; ἥ. θεός, of Heracles, Id.N.3.22; but [Ἡρακλέϊ] τῷ μὲν ὡς Ὀλυμπίῳ θύουσι, τῷ δὲ ἑτέρῳ ὡς ἥρωι ἐναγίζουσι Hdt.2.44
; Σίσυφος ἥ. Thgn.711; twice in A., Ag. 516, Fr.55; once in E., Fr. 446(lyr.); ; esp. of local deities, founders of cities, patrons of tribes, etc., Hdt.1.168, Th.4.87, Pl.Lg.l.c., Arist.Pol. 1332b18, etc.; at Athens, ἥ. ἐπώνυμοι heroes after whom the φυλαί were named, Paus.1.5.1,2, cf. Hdt.5.66; of historical persons to whom divine honours were paid, as Brasidas at Amphipolis, Th.5.11, cf. Hdt.5.114,7.117: hence,= Lat. divus, ἥρωα ἀπεδείξατε [τὸν Αὔγουστον] D.C.56.41; also,= Lares, D.H.4.14; ὁ κατ' οἰκίαν ἥ.,= Lar familiaris, ib.2.II later,= μακαρίτης, deceased, Alciphr.3.37, Hld.7.13: pl., PMag.Par.1.1390: freq. in Inscrr.,ἥρως χρηστέ, χαῖρε IG9(2).806
, cf. 14.223, etc.; even of women, ib.9(2).961 ([place name] Larissa), al.; θεοῖς ἥρωσι,= Dis Manibus, ib.14.1795 ([place name] Rome), etc.; (Acraeph.).III ἥ. ποικίλος, = στιγματίας, Hsch., Phot.IV βοῦς ἥ., = ἡγεμών, IG22.1126.32.V v. Ἥρων. -
5 Lares
1.Lăres (old form ‡ Lăses, Inscr. Fratr. Arval.; cf. Varr. L. L. 6, § 2 Müll.), um and ĭum (Larum, Varr. L. L. 5, § 49 Müll.; Cic. Rep. 5, 5, 7; id. N. D. 3, 25, 63; id. Leg. 2, 8, 19; Inscr. Orell. 961:II.Larium,
Liv. 40, 52), m. [old Lat. Lases; Etrusc. Laran, Lalan; root las-; cf. lascivus], tutelar deities, Lares, belonging orig. to the Etruscan religion, and worshipped especially as the presiders over and protectors of a particular locality (cf. Otfr. Müll. Etrusc. 2, p. 90 sq.):praestites,
the tutelar deities of an entire city, Ov. F. 5, 129 sq.:mille Lares geniumque ducis, qui tradidit illos, urbs habet,
id. ib. 5, 145:Puteolanae civitatis,
Inscr. Orell. 1670:civitatum, Inscr. ap. Grut. p. 10, 2: vicorum,
Arn. 3, 41:rurales, Inscr. ap. Grut. p. 251: compitales,
of cross - roads, Suet. Aug. 31; called also Lares compitalicii, Philarg. ad Verg. G. 2, 381:viales,
worshipped by the road-side, Plaut. Merc. 5, 2, 24:permarini,
tutelar deities of the sea, Liv. 40, 52: caelipotentes, Inscr. ap. Tert. de Spect. 5.— Sing.:Lari viali,
Inscr. Orell. 1762; 1894:eundem esse Genium et Larem, multi veteres memoriae prodiderunt,
Censor. 3, 2.—Most commonly the Lares (as familiares or domestici), the tutelar deities of a house, household gods, domestic Lares (whose images stood on the hearth in a little shrine, aedes, or in a small chapel, lararium); as the tutelar deities of each particular dwelling, also in sing.: Lar, Laris, m.(α).In plur.:(β).rem divinam facere Laribus familiaribus,
Plaut. Rud. 5, 1, 17:sanctis Penatium deorum Larumque familiarium sedibus,
Cic. Rep. 5, 5, 7; id. Quint. 27 fin.:ad aedem Larum,
id. N. D. 3, 25, 63:immolet aequis porcum Laribus,
Hor. S. 2, 3, 164:Laribus tuum Miscet numen,
id. C. 4, 5, 34. —In sing.:B.ego Lar sum familiaris, ex hac familia,
Plaut. Aul. prol. 2:haec imponuntur in foco nostro dari,
id. ib. 2, 8, 16:familiae Lar pater, alium Larem persequi,
id. Merc. 5, 1, 5 sq. —Meton., a hearth, dwelling, home (class.; usually in sing.):(β).larem corona nostrum decorari volo,
Plaut. Trin. 1, 2, 1:relinquent larem familiarem suum?
Cic. Verr. 2, 3, 11, § 27:ad suum larem familiarem redire,
id. ib. 2, 3, 54, §125: nobis larem familiarem nusquam ullum esse?
Sall. C. 20:paternus,
Hor. Ep. 2, 2, 51:patrius,
id. S. 1, 2, 56; cf.:avitus apto Cum lare fundus,
id. C. 1, 12, 43:gaudens lare certo,
id. Ep. 1, 7, 58:parvo sub lare,
id. C. 3, 29, 14:conductus,
Mart. 11, 82, 2:deserere larem,
to abandon one's home, Ov. F. 1, 478:pelli lare,
to be driven from a place, id. ib. 6, 362:alumnus laris Antenorei,
i. e. of the city of Padua, Mart. 1, 77, 2: ob eam rem tibi Lare commercioque interdico, Vet. Formul. ap. Paul. Sent. 3, 4, 7.—In plur., Ov. R. Am. 302:2.jussa pars mutare lares,
Hor. C. S. 39.— Poet., of a bird's nest:avis in ramo tecta laremque parat,
Ov. F. 3, 242:cum rapit Halcyones miserae fetumque laremque,
Val. Fl. 4, 45.
См. также в других словарях:
LAR familiaris — ab antiquisin canis figura efformabatur, Plaut. Merc. Act. 5. Sc. l. v. 5. Ei familioe Pater dictus. Vide infra in voce Lara … Hofmann J. Lexicon universale
lar — /lahr/, n., pl. lares /lair eez, lay reez/ for 1, lars for 2. 1. (cap.) Rom. Religion. any of the Lares. 2. Zool. See white handed gibbon. [1580 90; < L] * * * ▪ Roman deities … Universalium
Lares Familiares — ( Family Guardians in Latin) were mythological spirits of ancient Rome. The singular form is Lar Familiaris.The Lar Familiaris was a kind of domestic guardian spirit who cared for the welfare and prosperity of a household. A household s lararium … Wikipedia
Lares (mythologie) — Pour les articles homonymes, voir Lares. Lare de bronze du Ie siècle (M.A.N., Madrid) … Wikipédia en Français
Deity — • This article is confined to the non Christian notion of the Deity Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Deity Deity † … Catholic encyclopedia
Household deity — A Domovoi, or household spirit, found in the folklore of Eastern Europe. It is a survival belief from Slavic paganism. A household deity is a deity or spirit that protects the home, looking after the entire household or certain key members. It… … Wikipedia
Laren — La|ren 〈Pl.; röm. Myth.〉 Schutzgeister von Haus u. Familie [<lat. Lares „Schutzgottheiten des Hauses“] * * * I Laren, lateinisch Lares, altrömische Gottheiten, Schutzgeister der Familie, des Anwesens und der Feldflur. Jede römische Familie… … Universal-Lexikon
Compitalia — Procession of the Compitalia, drawing from a fragment of bas relief in the former Lateran Museum In ancient Roman religion, the Compitalia (Latin: Ludi Compitalicii) was a festival celebrated once a year in honor of the … Wikipedia
Vulcan (mythology) — Vulcan wearing the exomis (tunic) and pilos (conical hat), Roman bronze, c. 1st century AD Ancient Roman re … Wikipedia
Ателланы — (Atellana, Atellanae fabulae) ателланские россказни назывались по месту первоначального изобретения или введения в употребление в г. Ателла (теперь Аверса в Кампанье) драматические сцены, обыкновенно сатирического содержания, разыгрываемые в… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
Римская религия и мифология — Р. религия в своем первоначальном развитии сводилась к анимизму, т. е. вере в одушевление природы. Древние италийцы поклонялись душам умерших, причем главным мотивом поклонения был страх перед сверхъестественной их силой. Этот религиозный страх,… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона